Historia polskiej niderlandystyki zaczęła się w 1960 r. we Wrocławiu, kiedy to Norbert Morciniec opublikował pierwszy w Polsce tekst naukowy poświęcony m.in. językowi niderlandzkiemu („Wort, Wortzusammensetzung und Wortgruppe. Ein Beitrag zur Strukturerkenntnis der westgermanischen Sprachen”, Germanica Wratislaviensia IV/1960) oraz utworzył w Instytucie Filologii Germańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego lektorat języka niderlandzkiego. W 1961 r. Norbert Morciniec przedłożył swoją dysertację, zaś w 1968 r., po rocznych studiach na Universiteit van Amsterdam, habilitację – obie poświęcone m.in. językoznawstwu niderlandzkiemu.

Od 1967 r. po studiach w Lipsku u prof. Gerharda Worgta działania niderlandystyczne wspierał też Stanisław Prędota, jeden z uczestników lektoratu z początku lat sześćdziesiątych i jeden z pierwszych doktorów wypromowanych przez Norberta Morcińca. Stanisław Prędota uczestniczył też w tworzeniu specjalizacji niderlandystycznej w ramach filologii germańskiej, gdy Norbert Morciniec rozszerzył w 1974 r. kierowany przez siebie w Instytucie Filologii Germańskiej Zakład Języka Niemieckiego o Niderlandystykę, zaś w październiku 1975 r. uruchomił tę specjalizację. W pierwszej grupie studentów byli m.in. Stefan Kiedroń, Bolesław Rajman i Jerzy Zieliński. Zajęcia prowadzili językoznawcy Norbert Morciniec i Stanisław Prędota oraz literaturoznawcy Dorota Morciniec i Irena Nowak, a także Holender Peter van Nunen, zaś po nim Frans Jong z Amsterdamu i Riet Depestel z Antwerpii.

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ukazywały się też liczne prace naukowe (m.in. Mały słownik niderlandzko-polski / polsko-niderlandzki Nico Martensa (Norberta Morcińca) i Elke Morciniec oraz pierwsza w języku polskim Historia literatury niderlandzkiej Norberta i Doroty Morcińców). Rozwijano też intensywnie kontakty z uniwersytetami w Belgii i Holandii (m.in. we współpracy z prof. Josem Wilmotsem z Hasselt) oraz organizowano międzynarodowe sympozja (pierwsze w 1978 r.). W 1983 r. ukazał się pierwszy numer założonego przez Norberta Morcińca pisma Neerlandica Wratislaviensia.

Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych do zespołu niderlandystycznego dołączyli kolejno Bolesław Rajman, Jerzy Zieliński, Stefan Kiedroń i Jerzy Koch.
Po podziale Zakładu Języka Niemieckiego i Niderlandystyki na dwie odrębne jednostki prof. Stanisław Prędota został w 1989 r. kierownikiem Zakładu Niderlandystyki, a w 1990 r. utworzył niezależną Katedrę Języka, Literatury i Kultury Niderlandzkiej im. Erazma z Rotterdamu. W 1992 r. w Katedrze tej utworzono, jako nowy kierunek w Polsce, studia magisterskie filologii niderlandzkiej.

Z biegiem lat rozwijały się też nowe profile działania: w Zakładzie Języka Niderlandzkiego i Pracowni Leksykografii Niderlandzkiej pod kierunkiem prof. dra Stanisława Prędoty, Zakładzie Dawnej Literatury Niderlandzkiej pod kierunkiem prof. dra Stefana Kiedronia, Zakładzie Współczesnej Literatury Niderlandzkiej i Afrikaans pod kierunkiem prof. dra Jerzego Kocha oraz Pracowni Dydaktyki Języków Germańskich pod kierunkiem doc. dra Bolesława Rajmana. Aktywnie działa też Ośrodek Kultury Niderlandzkiej, utworzony w 1990 r. we współpracy z Holenderską Fundacją dla Uniwersytetu Wrocławskiego (Nederlandse Stichting Universiteit Wrocław), kierowaną przez Erica Maurice Joona oraz Fritsa Bode.

W 1995 r. kierownictwo Katedry (od 1996 r. jako Katedry Filologii Niderlandzkiej) objął prof. Stefan Kiedroń. Przedstawiciele kolejnego pokolenia niderlandystów (m.in. Agata Kowalska-Szubert, Bożena Czarnecka, Irena Barbara Kalla, Magdalena Maciążek, Jan Urbaniak) przygotowywali swoje dysertacje, rozwijały się liczne inicjatywy naukowe, dydaktyczne i kulturalne, Uniwersytet Wrocławski odwiedzili Królowa Niderlandów Beatrix (w 1997 r.) oraz Król Belgów Albert II (w 1999 r.). W 2005 r. Państwowa Komisja Akredytacyjna przyznała niderlandystyce Akredytację z Wyróżnieniem.

Z Katedrą Filologii Niderlandzkiej, działającą od 2008 r. pod kierunkiem doc. dra Bolesława Rajmana, związanych jest u progu jubileuszu 50-lecia polskiej niderlandystyki 4 profesorów, 7 doktorów, 3 wykładowców, 4 pracowników biblioteki i administracji, 8 doktorantów oraz ok. 200 studentów filologii niderlandzkiej.